Ніякае багацце людзей не бывае даражэйшым за іх родную мову. (Я. Колас)
Я - беларус, і я шчаслівы,
Што маці мову мне дала,
Што родных песень пералівы
І зблізку чую, і здаля. (Н. Гілевіч)
Толькі праз родную мову чалавек можа стаць беларусам, бо ў ёй хімія і фізіка, гісторыя і батаніка, эканоміка і культура таго, што называецца нацыяй, народам. (Я. Сіпакоў)
Народ пранясе цябе, родная мова,
Святлом незгасальным у сэрцы сваім. (М. Танк)
Дзяды і бацькі нашу мову стваралі,
Каб звонка звінела, была, як агонь. (П. Броўка)
Мова - гэта вялікі народны скарб. Яе нельга не паважаць, як нельга не паважаць родны народ. (І. Мележ)
Не саромся, беларус, гаманіць па-свойму - на роднай мове бацькоў і дзядоў сваіх. Шануй сваю мову, шануй свае песні, свае казкі, звычаі і ўсё роднае - гэта спадчына дзядоў і вялікі нацыянальны скарб. Толькі тады цябе ўсе будуць шанаваць як чалавека, калі сам сябе будзеш шанаваць - калі не адкінеш свайго нацыянальнага ўласнага багацця. А першы скарб нацыянальны - гэта родная мова. (З. Бядуля)
Хто не шануе родную мову, той не шануе сябе самога, ні свой род, ні сваіх дзядоў-бацькоў, якія той жа мовай гаварылі. (В. Ластоўскі)
Яно добра, а нават і трэба знаць суседскую мову, але найперш трэба знаць сваю. (Ф. Багушэвіч)
Я закаханы ў матчыну мову, а ёю пахнуць хлеб і малако. (С. Грахоўскі)
Родная мова, быццам цэмент, звязвае людзей. Яна дае ім найлепшы спосаб разумець адзін аднаго, адной думкай жыць, адной долі шукаць. (Цётка)
Роднае слова - гэта першая крыніца, праз якую мы пазнаём жыццё і акаляючы нас свет. (Я. Колас)
Якія цудоўныя назвы і словы,
Якая цудоўная родная мова!
І ўсё мілагучна для слыху майго:
І звонкае "дзе", і густое "чаго". (П. Панчанка)
Трэба любіць, ведаць і шанаваць мову свайго народа і ўмець дасканала валодаць ёю. (Я. Колас)
Багата, родная ты мова,
Цябе стварыў і ўзнёс народ.
А вобразы якія ў словах,
А параўнанняў што за ўзлёт! (П. Броўка)
Родная мова, цудоўная мова!
Ты нашых думак уток і аснова! (У. Дубоўка)
Ігнараваць мову - гэта значыць ігнараваць народ, нацыю. (П. Пестрак)
Мова родная, мова дзядоў!
Іншай мовы мы ў сэрцы не чуем.
Мілагучнасцю любых нам слоў,
Быццам музыкай, душы чаруем. (Л. Геніюш)
Дала мне маці гэту мову,
Каб не нямым пайшоў у свет,
Дала мне маці гэту мову,
Як спадчыну і запавет. (А. Пысін)
Ад абразы, ад позірку злога,
Шлях заблытаўшы для наслання,
Неруш ранішні - матчына слова
Мне, як бору, цябе засланяць? (Р. Барадулін)
Пароль неўміручасці - родная мова. (П. Макаль)
Дык шануй, Беларус, сваю мову -
Гэты скарб нам на вечныя годы. (І. Грамовіч)
Любіце і шануйце, як святыню, роднае слова, з якім вас літасцівы Бог на свет пусціў. (Ф. Скарына)
Кажуць, мова мая аджывае
Век свой ціхі: ёй знікнуць пара.
Для мяне ж яна вечна жывая.
Як раса, як сляза, як зара. (П. Панчанка)
Хто адрокся мовы бацькоў сваіх, хто ўдзеў чужую апратку - той адышоў ад народу далёка-далёка. Ён чужы ў роднай вёсцы, у сваёй сям'і. І на яго браты глядзяць як на чужынца. (Цётка)
Не цурайцесь роднай песні
Ў шчасці і ў жалобе. (Я. Купала)
Ці плачу я, ці пяю,
Ці размаўляю з матуляю -
Песню сваю, мову сваю
Я да грудзей прытульваю. (П. Панчанка)
Незвычайнае хараство і зладжанасць чуецца нам у гучанні роднага слова. (А. Крывіцкі)
Хоць яго з поля, як зелле, высмоктвалі,
Не забывалася ў долі нясытае, -
Не забывалася ў долі нясытнае, -
Намі навечна ў насевак усыпана
Роднае слова. (М. Лужанін)
Хто забыў сваіх продкаў - сябе губляе, хто забыў сваю мову - усё згубіў. (У. Караткевіч)
Магутнае слова, ты, роднае слова!
Са мной ты на яве і ў сне. (Я. Купала)
Не забудзьма ж нашчадкам сваім
Перадаць у нязменнай красе
Наша добрае слова. (А. Вялюгін)
Ведай: роднае слова грымела
У крывавым агні барыкад,
За свабоду адважна і смела
Заклікала ў паход, як набат. (Н. Гілевіч)
Дарагая, магутная мова народа майго! Ты жыць вечна будзеш! ("Полымя")
У бліндажы, ў траншэі вузкай,
Хоць бой упарты бушаваў,
А роднай мовы беларускай
Ніколі я не забываў. (П. Прануза)
Можа, мовы чужой навучуся,
Каб суседзяў гасцінна вітаць,
Але толькі на ёй, беларускай,
Буду людзям аб долі спяваць. (Л. Геніюш)
Хто ж нас абакраў зухавата?
Хто ў душах святое забіў?
Ніхто без віны вінаватай
Адвечную мову зрабіў? (В. Жуковіч)
